Adrenaline Forest!

Spanning en sensatie in Wellington! Maikel kwam weer langs en we zijn naar Adrenaline Forest gegaan in Porirua. Eerst 's ochtens ontbijt bij de subway halen en daarna de trein richting Porirua. Eenmaal daar door Maikel opgehaald en door gereden naar Adrenaline Forest. Na de afslag te hebben gemist kwamen we toch nog aan, we kregen korte uitleg over hoe alles werkt. Het was allemaal super veilig want je kon onmogelijk los komen en uit de boom flikkeren dus super handig!


Zo zag het vanaf de grond eruit, best wel hoog dus.

Er waren in totaal 6 routes, 1 en 2 voor kleine kinderen 3a voor beginners en de rest was wat gevorderd. Wij begonnen bij 3a maar nog niet halverwege kwamen we achter HELE slome mensen te staan. Na zo'n 10 min hebben moeten wachten hadden we zoiets van we gaan terug en beginnen wel bij 3.


Even wat actie shots van route 3 waar er aanzienlijk minder mensen waren en we tenminste door konden.
Toen gingen we naar route 4, en Maikel ging voorop dus dit was mijn uitzicht voor het komende uur.

Het begon al goed met één kabel waar je overheen moest lopen ver boven de grond met maar één andere kabel om je aan vast te houden (zie hieronder). Lekker wankel dus nog net niet in m'n broek gescheten!

Bijna aan het einde kwam er nog zo'n fijne "monkey bridge" zoals hierboven maar deze was nog wankeler. Maikel ging voor op en stond niet rechtop zoals hierboven meer eerder in een hoek van bijna 90 graden. op een gegeven moment gaven zijn armen het op en kwam hij niet meer overeind.

Dus ik dacht, ik doe ff heldhaftig en loop naar m toe. Toen ik bij m stond bedacht ik me even dat ik niks kon doen. Als ik 'm overeind wou trekken zou ik zelf vallen, dus dat was geen goed idee. Dus ik ben verder gegaan en heb 'n foto van 'm gemaakt.
Maar uiteindelijk is iemand van het personeel naar boven gekomen en heeft hij 'm eruit getakeld en kon hij verder met de route. We kregen wel als tip mee om niet naar route 5 te gaan want die zou alleen maar erger zijn.
En dat advies hebben we opgevolgd. Voordat we terug naar Wellington gingen zijn nog even langs de cheesecake shop gehaald voor, je raad het nooit, Cheesecake! Eenmaal in Wellington hebben we ons klaar gemaakt voor de Film Thor Ragnarok. Maar eerst nog even een hamburger eten.

De volgende dag is Maikel weer richting Napier gegaan en was het weekend alweer voorbij.
En om deze blog nog even goed af te sluiten, een foto van Papa Gander en zijn geadopteerde zoon Gus the gosling (of in het Nederlands Guus het gansje)

Napier

22 jaar, ik begin al oud te worden. En deze keer kon ik het in Nieuw Zeeland vieren en dat hebben we ook goed gedaan. Na een rit van 5 uur kwamen we aan bij een huis in Napier met een eigen zwembad. Ik heb gewoon mijn verjaardag in de zomer kunnen vieren, aan het zwembad!!! En er was zelfs wat zon.

Natuurlijk kan ik ook weer niet normaal doen en zijn er foto's van gemaakt

Die avond uit eten geweest aan het strand, waar mijn nieuw Zeelandse vrienden een verassing voor mij hadden. Opeens kwam er een cheesecake mijn kant op en begon iedereen happy birthday te zingen. Zeer geslaagde verjaardag!

En nog een prachtige paarse lucht net voordat de zon onder ging.

De volgende dag waren we onderweg naar shine falls. n rit van n uur waarbij n kwartier door de drek. Eenmaal uitgestapt was het nog een uurtje lopen naar de waterval zelf. Maar het uitzicht was het meer dan waard!

Iemand had het idee om in de waterval te gaan zwemmen, alleen was het zo'n 10 graden als het niet kouder was.

Maar je houdt er wel goede foto's aan over!

Later die avond zijn Maikel en ik nog naar Napier gegaan voor een nacht wandeling.

En ik moet zeggen dat ze het leuk aangekleed hebben daar.

Zoals ik al zei, moeten altijd ff raar doen.

https://www.youtube.com/watch?v=1YxRlpwgg0I&feature=youtu.be

Toen was het alweer maandag en moesten we terug, nog even snel door Napier gelopen met z'n alle en daarna de auto in en terug naar Wellington.

Nog als laatste een snelle tussenstop gemaakt bij Paraparaumu beach.

Paekakariki

Jaaaaa daar zijn we dan weer!

Na n paar weken niks nu toch eindelijk weer n verhaaltje. Deze keer gaat het over de Paekakariki escarpment track. Een hike van Paekakariki over de bergen naar Pukerua bay. Eerst een trein reis van 45 min naar Paekakariki. Eenmaal daar uitgestapt liepen we langs de snelweg richting de track.


Zo begon de walkway, al vrij snel een prachtig uitzicht op de zee en Paekakariki. Het leek op dit punt nog een vrij simpele route die eigenlijk niet heel hoog de berg in zou gaan. Maar wat hadden wij t fout!

Even een korte stop met zicht op onze route.

Het is misschien wat lastig te zien, maar in de verte zie je een stel trappen. Deze zaten verspreid over de hele route, constant trap op trap af. Achteraf waren iedereen zijn beetjes er klaar mee!

Kijk ze toch blij zijn!

Het zicht op Pukerua bay.

Even poseren, en weer door! (het is heel moeilijk te zien maar rechts op de foto net boven het water en onder de wolken kan je het Zuidereiland van New Zealand zien. Het ziet er niet zo bijzonder uit maar dat was het echt wel!)


Even doen alsof ik n fotograaf ben.

Dit zijn dus de trappen waar ik het over had, FEEST!

Even laten zien hoe gevaarlijk het was op onze tocht, nergens een vangrail en dan een stukje waar de grond half weg gezakt is.


En waar iedereen het over heeft bij deze route zijn de touw bruggen!

En hier was het einde al weer in zicht.

Super mooie hike, erg van genoten en zeker omdat het ook zo mooi weer was. Na de hike moesten we nog n half uurtje in de overvolle trein zitten met alle Nieuw Zeelandse voetbal supporters zitten. Die onderweg waren naar Wellington voor de Nieuw Zeeland - Peru wk kwalificatie wedstrijd. Dus na een hike van bijna 3 uur nog een half uur moeten staan in de trein...


En als afsluiter nog deze foto van het Kapiti island.